Odamı göz attım,
Yolda,
Ne kadar dert, kaygı varsa
İçeriye doluşmuş.

Göze çarpan
Dertlerin, kaygıların
Şöyle bir kabasını alıp sineme çektim.
Baktım orada da pot durdu;
Attım bugünün ortasına...

Bugünü,
Geçmiş zamandan başlayıp
Geleceğe doğru kıvrılan
Evimin önüne serilen bir yol bildim.
Penceremden bu yeni güne bakınca
Dünden eser kalmamıştı.

Attıklarım,
Geçmiş zamanda uzaklaşırken
Odamda,
Anbean geleceğe kıvrılıyordum.
Bir öksürük tuttu,
Gözlerimi açamadım.
Ah, şu yoldaki hummalı çalışmalar...
Üstelik pencerem de kırık,
Yine giren girdi odama,
Mani olamadım.

Bir an durdum,
Sustum,
Kalbimi bir dinginlik
Bir hoşluk,
Bir, bir huzur girdi;
Gülümsedim.
Odamdaki her bir nesneyi kabul ettim.
Tuttum kaderimin ucundan
Süpürebildiğim kadarını süpürdüm.
Geriye kalanları yine kabulüm.