Güçlü lôdoslar, küçük balıkları sersemletir. Dalgalarla yarı baygın, bilinçsiz bir halde sahile sürüklenen balıklar, bazen elle bile toplanabilirler.
Ancak, etleri çok gevşektir ve makbul değildir...
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

’ ’Seni ilk gördüğüm sahildeyim;
Lôdosun uğultusu kulaklarımda,
Gözlerin yine kıyıya vurmuş...’

Ben, hep o uğultularla sağır kulaklarım,
Amaçsız kulaçlarla
Denizlerin dibinde seni arıyorum.

Suda kabarcıklar görürsen;
Soluklarımdır, yaklaşma!
Ve bulanık bir su sararsa etrafını;
Kinimdir, soluma!
Yakamozlar...Hele onlar...
Onlara hiç dokunma;
Onlar benim anılarımdır, fânuslarda sakladığım
Bırak, temiz kalsınlar.
Sen, yine gözlerinin dışında yaşa,
Aç balıkçılar için nefes al,
Bırak, arayım seni hep
Ama hiç bulmayayım...

Sen, bana gözlerinin dışıyla baktın hep,
Bense, gözkapaklarının içini istemiştim...
Oysa, neler verebilirdim sana...
Sevgimden bir akvaryumda
Sana bahar çiçekleri açan yosunlar getirirdim,
İyot kokan bir hava bulurdum isteseydin;
Akvaryumda saklanmazmış ’lôdos balıkları’...

Belki seni yine uğultulu bir lôdosta
O kıyılara vurmuş göre bilirim,
Deme ’bir selâm bile vermeden yürüdü’,
Belki bir bakar, belki hiç bakmadan geçebilirim;
Alnımdaki boşluklar, üç yaş daha büyüdü...

(1962) Ünal Beşkese