VURUR YÜZÜME

Vurur yüzüme yokluğun;
Alışamam böyle durumlara.
Sen bilirsin beni;
Karanlığa karışırım.
Issız sokaklar ararım kendime;
Gözyaşlarımı;
Hüznümü kimseler görmesin diye.
Yorgun ve buz kesmiş bir beden.
Çok uzaklardasın;
Gel desem bile;
Gidilen yerden geri dönülmüyor.
Çaresizlik;
Her gün artan özlem;
Bana senden geriye kalan.
Anılarla yaşamaya çalışmak;
Kolay gelir herkese.
Kolay değil anılarla yaşamak;
Küçük bir damla bile olsa;
Gözümden akar yaşlar.
Koca bir boşluk;
Doldurulması çok zor.
Bazen tatlı bir gülümseme belirir yüzümde;
Tatlı ve güzel hatıraları hatırladıkça.
Bilirsin beni;
İyiyim desem bile;
Olmadığım yüzümden belli olur.
Özlüyorum;
Tekrar geri gelecekmişsin gibi;
Kapıya bakmak alışkanlık oldu.
Bilmiyor musun?
Çok iyi biliyorum;
Gidenin gelmeyeceğini.
Gözüm arıyor;
Baktığım her yerde görmek istiyor.
Sıfırları doldur derdin bana hep;
Kocaman bir sıfır.
Bu sıfır hiç dolmuyor.

AYKUT UYSAL