1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
471
Okunma
Karıştırılacak çok şey;
Aklım da gönlüm gibi harman,
Dağınıklık, sabahları yalnız ve terli yatağıma mahsus,
Şu benim uslanmaz umutlarım,
Göğsüm paramparça,
Çabalamaktan, güvenmekten,
Ufak bir tebessüme, aşağılanmaktan, gülünmekten.
Karşılanacak çok adam var,
Zindanlarımda hıncahınç tımarhanelerim gibi,
Niye mutlu şarkılar söylemiyor kalemim,
Niye çengelli iğneler tutuyor yanaklarımı;
Çelimsiz bir sırıtışa,
Niye tenceremde kan ve kahır kaynıyor sürekli,
Kuruyan dudaklarımı bile ıslatamıyor dilim,
Niye elimden gelmiyor;
Penceremde katrana bulanmış geceyi silmek.
Kaygılanacak onca şey,
Ve herkesin bir diyeceği var, sıra gelince lafa,
Ne yani?
Yaşayacağım birkaç sefil gün daha,
Niye defterleri dürüp kaldırmıyorum ki boktan bir rafa!
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz