Gurbeti unutmam acısı derin,
Göklere selamı verdim ağladım.
Bahçede cevizin gölgesi serin,
Yerlere gözyaşı serdim ağladım.

Bir uzun hikaye benim yazdığım
Yusuf’un yoluna kuyu kazdığım
Doğrudur aslında sana kızdığım,
Başımı taşlara vurdum ağladım.

Şeytanın elinde oyuncak oldum
Bir yaprak misali dalımda soldum
Saçlarımı dersen boş yere yoldum,
Olanları hayra yordum ağladım.

Feleğin kahrına sözüm kalmadı
Artık bu dünyada gözüm kalmadı
Çektiğim dertlere çözüm kalmadı,
Hak’kın Divanına durdum ağladım.

Ellerime değil gözüme baktın
Karanlık gecede delice çaktın
Yağmurlu havada su gibi aktın,
Saati sabaha kurdum ağladım.

Durmadan yazıyor elimde kalem
Ne zaman bitecek acaba çilem
Hep bize mi güler oldu bu âlem,
Sebebini sana sordum ağladım.

DOĞANAY’ım sakın gülme komşuna
Düşmanların sonra gitmez hoşuna
Dostlarım var deyip gelme boşuna,
Perişan halini gördüm ağladım.

Kemal DOĞANAY