Uzaklarımda kaldıkça yanarım
Alevler sarar her yanımı yokluğuna
Damarımdan kanım çekilir
Kardelenim dağın yamaçlarında
Direnir yalnızlığın esintilerine
Her gece seni sayıklarım
Umutlarım cemreler düştüğünde...

Bugün
Ebabil kuşları ötüşüyor içimde
Derin duygular çağrıştırır
Üç ayların başlangıcında
Nurani yarınlara uzanasım gelir
Lakin kanadı kırık Ebabilim
Zaman aşımını beklerim mekanımda...

Beş vakit Gök Tengri’me sunduğum
Efsunlu dualarımın ardından
Sessiz susuşlarım
Canlanacak ölgün bakışlarım
Sevda denizine yelken açacağım
Varacağım tüm özlemlerimle
Sarılacağım doyumsuz gül kokulu sevgine...

İşte o zaman
Çiçek çiçek açacağım gözlerinde
Dudaklarımdaki kurumuşluk
Yağmurlarınla ıslanacak
Ömürlük bir aşkın rengi mavi olacak
Yeni bir hayat yeşerecek otağımızdan...

Zafer Direniş
...

Susuyorum gecenin sessizliğine... 🙁