Bugün İkindi vakti gittim yalnızlar sahiline
Hüzün doldu duygulu bakışlarıma
Özledim maviyi, denizi, yelkenleri, martıları
Yalnızlığımla dertleştim ufku süzerken
Yokluğuna ağladım!..

Gökyüzü dertli mi dertli, benden beter
Bulutlar ardına gizlenmiş, suskun
Deniz sanki bana küskün
O coşkulu dalgalar eskilerde kalmış
Karşıki dağlar ölüm sessizliğinde inler
Korkular sardı, içimde garip hisler gezinir...

Derinden bir ’’Of’’ çektim uzaklara
Sen duymadın içimdeki avazları
Adımladım kumsalı baştan başa
Fersiz dizlerim
Yorgun düşleri kattı önüme
Aheste aheste dolaştım hatıralarınla..

Efkar bastı, aklım gitti düşler sarmalında
Kendimi sürgün edesim geldi şehirden
Yaşanmışlıkları atamadım usumdan
Yaktım cigaramı tellendirdim
Oturdum bir banka, savurdum dumanları
Bin yıl ihtiyarladım hasretinle...

Ah be sevdiğim yoksun yanı başımda
Karalar bağladı gönlüm
Afakanlarda kaldı yüreğim
Can evimden vurulmuş gibiyim
Unutma beni, ne olur unutma
Beni garip yalnızlığımla bırakma
Şimdi gidiyorum yalnızlar rıhtımından
Göz pınarlarımı denize akıta akıta...

Zafer Direniş
...

Hicran Düştü Yine...