127- GÜZELİM-II

Ben köy çocuğuyum,
Bir adım ekeneksiz çiftçi,
Öbür adım amele, rençber,
Yudum yudum içtiğim gözyaşı,
Hamurum killi çamur, toprak,
Yeşerir yüreğimde umut yüklü yaprak,
Sarı başaklar sere, serpe harmanda,
Buğday destesinden yatağım,
Masmavi gökyüzü üstümde yorgan,
Keyfim yerinde şükrederim,
Güzelim.

Ağustos sıcağı alnımda boza pişirirken.
Dirgen değdi, yüreğime, ta can evimden
Nevrimi döndürdü, yönümü şaşırdı.
Çakmak taşlı düven üstünde dönerken,
Saman olup savruldum, dane kalıp ağladım,
Göz yaşım akmadı, kızardı göz çanaklarım,
Hapsettim her bir damlayı yürekte,
Kurudu acılarım bir biçimde.
Can suyu olur musun?,
Güzelim.

Sarı buğday daneli malamayı,
Hınçla dövdüm de dövdüm,
Saman, dane karıştı birbirine,
Hıncımı çıkardım yokluk, yoksulluktan
Tükendim, bittim güçten, takatten,
Ayrılmadım, Hak’tan, hakikatten,
Saygı ve sevgiden kopmadan
Uğraştım, didindim ömrümce yokluklan,
Sen de köyde debelenir misin?
Güzelim.

Harmanda yabayla savrulan saman tozunu,
Nefesimle üfürüp samanlı yuttum dem, dem,
Başımda kavak yelleri eserken,
Alınyazımı danelerle yazdım harmana,
Altın sarsı buğdayı görünce, gelirdi neşem,
Kavruldum harman tozundan, öğle sıcağında
Günlerce uyuz gibi kaşındım çekinmeden,
Engin vadileri, yüksek dağları aştım zemheride
Yokluk, yoksulluk kasıp kavurdu yüreğimi,
Bir dilim kuru ekmeğe, tatlı dile muhtaç
“Halim Nice’ dir?”diye sormadan
Uğraştım, didindim, dinlenmeden.
Güzelim.

Karakılçık buğdaydan minder üstünde,
Gökyüzünde Samanyolu örtüyü üstüme örtünce
Doğanın koynunda buldum huzuru
Yıldızlar yoldaşım, sessizlik sırdaşım
Deliksiz bir uyku çektim saatlerce,
Yüksünmeden özümde mutlu oldum neşeyle,
Yaşadım güzellikleri kalbi sevincimle,
Mutluluğu kovaladım koşarak günlerce
Sen de, köyde çılgınca koşar mısın?
Güzelim.

Süleyman YILDIZ
(Lemos5303)