Düşünce Fevzi ana rahmine
Bir hastalıktır gelir babasına
Üç ay kalmıştır ki doğmasına
Yetim olarak göz açtı Dünyasına


Dünyaya gelir de gelmesine
İmkan var mıdır yetimin gülmesine?
Üç aylıkken bir talipte çıkmaz mı annesine
Birde öksüzlük binmez mi ensesine


Annesi de Fevziyi bırakıp gider
Bir parçacık sabi şimdi nasıl eder
Kalır ortada yoktur bakacak kimseler
Anne tarafından olan dedesi merhamet eder


Alır yanına dedesi Süleyman
Öz oğlundan ayırmaz hiç bir zaman
Hanımına der iyi bakasın aman,aman
O Musa’mın yadigarıdır dayanamam


Çocukluk yılları geçip gelince okul çağına
Dedesi dönüp şöyle der öz oğluna
İkiniz birden katlanmam zor okul masrafına
Ben Fevzi’mi okutayım sen bak koyunlarına


Dedesi okutmaya göndermişti Fevziyi
Oğluna ise sen eker biçersin dedi araziyi
Bir bak Süleyman nasıl tutuyor teraziyi
Süleyman ezbere okumuyor i eraeytelleziyi


Fevzi gitti okula ama okumayıp döndü geri
Dedesi oğluna doldur dedi, boşalan yeri
Başlamıştı Kemal Aydının okul günleri
Fevzi ise bekliyordu artık askerliği

Gelince askerliği uğurlandı askere
Yakışmaz mı üniforma fidan boylu ere
Dedesi son kez baktı ceylan gözlere
Fevzi döndü köyüne alıp teskere

Tam o anda bir sızı girdi başına
Bakmadı Fevzi’nin gencecik yaşına
O kadar arttı ki imkan yoktu dayanmasına
Yine iş düşmüştü dedesi Süleyman’ına

Neyi var diyerek alıp götürdü Ankara’ya
O ceylan gibi gözler döndü birden karaya
Behçet hastası diye kaydedildi dosyaya
Görerek gidip ama olarak döndü Boğazyaylaya

Yirmi iki yaşında olmuştu ama
Bir bu kalmıştı dedi girmeyen Dünyama
Bir süre ağlandı sızlandı amma
Fevzi öyle bir hayat doluydu ki sorma

Dedesi everdi karıştı çoluğa çocuğa
Göğüs gerdi fakirliğe yoksulluğa
İsyan etmeyip yakışanı yaptı kulluğa
Fevzi beş yıl öncede çıktı son yolculuğa


Güngör CELEP 03/02/2022