Her insan İslam fıtratı üzerine doğdu.
Evvelden verilen söz bizim için dimağdı.
Dünyaya düşünce hasret sancısı da ağdı.
Bulutsu bir düşte bayram kutlansın; buyurun!

Aramayın; ne bir mekanda ne anda varım;
Orada, bulutların da ardında yaşarım.

Masumiyet solunduğu o havada yandı.
Evvelden verilen sözler unutuldu sandı.
Haset tohumu serpildi; yürekler dağlandı.
Bulut düşlükten çıksın; işte tufan, duyurun!

Aramayın; ne bir mekanda ne anda varım;
Orada, bulutların da ardında yaşarım.

İtimatlar yardan hem yetim hem öksüz kaldı,
Sohbetler birbirimizi düşürdü, iğfaldi.
Kimsesizler vicdan dilendi, payını aldı.
Uyutulduğundan haberi yoktu uyurun.

Aramayın; ne bir mekanda ne anda varım;
Orada, bulutların da ardında yaşarım.

Kura kura dayanmaz fikrim; ne düşüneyim?
İzanın mizanını nasıl tarif edeyim?
Akıldan öte intizam var; nizam diyeyim.
Acizi kılındık akıl sır ermez şuurun.

Aramayın; ne bir mekanda ne anda varım;
Orada, bulutların da ardında yaşarım.