Yıllar yıllar önce gelmişim bu fani dünyaya,
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.
Acıya kedere alışıp uymuşum dünyaya.
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.

Kahramanlar kahramanı benim bu masalımda.
Nere gitsem acılar da gelmiş benim yanımda.
Dert, keder, hüzün, ayrılık hep benim hayatımda,
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.

Keder dolu yıllarım biri biriyle pekleşmiş,
Öyle ki, yenmek için dertlerin hepsi birleşmiş,
Acıyla yoğrulan yufka yüreğim de sertleşmiş,
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.

Bakmışım ki bir yol gider huzura, mutluluğa,
Gitmek istemişim engeller koymuşlar yoluma.
Neler yitirmişim azıcık mutluluk uğruna.
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.

Acı yıllar içinde biri var ki daha acı.
Düşürdü beni koskocaman bir söğüt ağacı.
Kırıldı kolum, olsun üzülüp ağlama bacı.
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.

Bütün acı yıllardan daha da acıydı o yıl.
Alıp götürmüştü babamı Hazreti Azrail.
Anam perişan, çocuklar ise küskün ve sefil.
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.

Dostlarım hüzünlü bir masaldı öyle değil mi?
Anlatmak için daha bir şeyler söyleyeyim mi?
Kaldı dünyada bir dayı, iki hala, beş emmi.
Hüzünlü bir masal gibi geçmiş benim hayatım.

H.D.S