Ab-ı hayatım o güzel dilbere rastladım çeşme başında.
Gülüpte geçti halime; beden de öz ağladı ben ağladım.
Ok misali kirpiklerini germiş yay gibi hilal kaşında.
Vurup deldi sinemi, sadağımda ok ağladı ben ağladım.

Koydu yüreğimi sevda deryasına, kendi süzülüp gitti.
Yaktı gönlümü aşkın ateşinde yüreğim eriyip bitti.
Mecnun olmuştum ben, O’da peşinden koştuğum Leyla’ydı sanki.
Yaktı yaktı ayağımı kızgın kum; çöl ağladı ben ağladım.

Dedi ki söyle ey aşık neyim eksiktir ki Şirin’den benim.
Ben de uğrumda kocaman sıra dağları delmeni isterim.
Yoksa hiç acımam gözün yaşına arkama bakmam giderim.
Yürekten her vuruşumda kazmayı; dağ ağladı ben ağladım.

Kambersiz ne düğün ne de dernek kurulmaz diyor cümle alem.
Benim yarim olup bir yuva kurmak, en büyük Arzu’ndur madem.
Öyle bir düğün isterim ki, gıptayla baksın bütün sülalem.
Kınalı ellerle toplandı kızlar; toy ağladı ben ağladım.

Bülbül güle meftun olmuş istemez ne saray ne de aşiyan
Gülün hasret kokusudur sinesin de volkan olup kaynayan.
Yüreğimde ki bütün aşk sözlerimi söyledim ayan beyan.
Yüreğine İşlemedi hiç biri; söz ağladı ben ağladım.

Dedi sevda çeşmesidir bu, sen de iç istersen kana kana.
İstiyorsan kavuşmak yalvar, yakar çok dua et Yaradana.
Kerem’in Aslı’ya yandığı gibi sen de yan istersen bana.
Aslı’nın da saçını tutuşturan kül ağladı ben ağladım.

H.D.S