HASTANE BAHÇESİ
Yusuf Yılmaz
Bir çınar ağacı,
Altında oturan soluk yüzler,
Acı acı öten siren sesi,
Azrail ile boğuşan canlar
Ve
Yüreğimde susmayan sızılar…

Hastane bahçesinde geceler,
Uzun, yorgun ve bitiktir.
Bir çocuğun çığlığı
Karanlığın karnını,
Mavi bir bıçak gibi delip geçer!

Daha kuşlar uyanmadan,
Emer özgürlüğün kanını bir yılan.
Saklar gözyaşlarını,
Beyaz önlüklü kelebekler.
O şifa dolu mübarek elleriyle
Okşar saçlarını;
İğne, ilaç, serum…
Şefkatli bakışları tebessümle çakışır.
Ellerinde çareler saklıdır;
Koşar siren sesine hemen
Hastane bahçesinden.

Sabah güneşi salkım saçak.
Kuşlar uçar dalından.
Hürriyetin sonsuz maviliğinde kaybolur
Uykusuz, bitkin , umutsuz hayaller.
Serin rüzgarların savurduğu gül kurusu yapraklar.
Ay ışığında gölgeler.
Ve
Yine bir siren sesi;
Hastane bahçesinde bitmeyen geceler…