Diyorsun ki çok üzgünüm
Bu dünya benim için boşluk
Doldurulamaz kayıp bir çukur
Zifiri karanlıktır zaman, yazgı gözümde
Güneşim parlamayacak.

Diyorsun ki! boğuluyorum, nefessizim
Tutunduğum her şey elimde kalıyor
Kırık dökük virane eller
Yaşama tutunmuş az çeyrek
Direniyor denilse de.

Soruyorum sizlere şimdi
Cevabını verebilir misiniz?
Yanıtlarınız canımı yaksa bile
Söyleyin lütfen...
Korkusuzca, özgürce.

Artık çok tehlikeliyim biliyorum
Düşünüyorum çünkü bende
Öyleyse insanım demek ki, canlı varlığım
İşitip duysun ki tüm evren
İnadım inat... Varım diyorum.

Yaşam sofrasıysa kendim kuracağım
Kurallarım Tanrı buyruğu olacak
İlk emirdir okuyacağım
Kendi el yazımla yazarak
Buyruğu asacağım.

Buyur edeceğim hak adına
Başı dik, gözü pek, alnı ak, yüreği mert olanları
Şövalyeliğin kanununu ilk
Yeni baştan yazacağım.

Sileceğim defterimden
Kıvrımlı oynak olanları, sinsi zehir yılanları
Hakça paklayacağım
Mühürleyip saplayacağım orta yerinden
Şövalyelik kılıcımı.