Kadın
Ömürler ve yaşamlar
Yaşamlar ve ölümler
Yok olanlar
Ezilenler
Kimsesizler kalanlar
Öldürülenler...

Zamanın zindanlarında hapsedildik
Çürüdü yok olduk
Parmaklıklar arasında kaldık
Asılı kaldı hayatlarımız
Ömürlerimiz
Ölümlerimiz
bir tabutun kenarına çivilendi

Kimimiz 15
Kimimiz 17sinde
Kader denen
Ama
İnsanlığın yaptığı
Soykırımın esiriydik
Oysaki söz hakkımız yok
Seçimimiz denen o tuhaf
Gülünç komik kelime ile
Hiç karşılaşmadık...

Biz
Kimine eş
Kimine yoldaş
Kimine sevgili
Kimini ise yüreğimizde yaşattırdığımız yangındık söndük
Yok olduk
İran daki Sümeyye
Urfa’da ki Rabiaydik
Zülümün yoldaşı
Feryadın adıydık
Bazen emekçi
Bazende yok oluştuk..

Dağda ovada hayvan otlatan
Tarlada toprağı süren
Haranda çiftçi
Çukurova da pamuk toplayandık
Rize’de çay
Ordu’da fındık
Batıda ise hizmetçiydik..

Evde eziyet edilen
Dışarıda Hor görülen
Elindekileri alınan
Paraya satılan
Üç kuruşa muhtaç edilen
El avuç açtıran
Et yığınlarıydık...

Çokça hayal kuran
Hayalleri öldürülen
Kaf dağına bakıp bakıp
İmkansızlığı isyan eden
Hayata küsen
Bir hayalettik

Kimilerine göre yürüyen bir ceset
Kimilerine ise değersiz bir eşya
Bizki biz insanlığımızı unutanlardık
Zaman böyle akıl giderdi
toz zerrelerin arasında

Zincirlenmiş ruhumuz
İmkansızlığın umudu ile
Hayatıma son veriyorum
Belki bu ölüm leşin ölümü değil ama
Ruhun ölümüdür ...
En büyük ölüm bu değil mi ki !!!

Kalan yaşam zerrelerimde
Bir daha gülmeyecem
Umutla bakmayacak
Umutlanmayacam
Sevinmeyecem
Güvenemeyecem
Kendim ile barışmayacam
Yaşama ölüm
Ölümede yaşam diyecem artık