Yorumsuz.
Yorumsuz çünkü, O’nu yorumlamak.. bir deha ve ilâhi bir mertebe istediğinden, nacizane benin gibi bir garibi i aşar. İstiklâl savaşının ve marşının büyük şairi ve kahramanını. Ben O’nu, ancak över ve O’nunla gurur duyarım. O’nu, ancak hayırla yad eder.. şefaatini umarım. Çünkü O, bunları hakkederek yaşamış ve biz arkadan gelenlere güzel bir örnek, bir pusula ve bir bayrak ve olmuştur. Allah, (C.C.) O’nunla Cennet’te beraber olmayı, can-ı gönülden isteyenlerle beraber bana da nasip etsin. (amin)

MEHMET AKİF ERSOY

ŞİİR NO: II4 * 23-I2-2OO8

İmparatorluk, yer yer çözülürken,
Yedi düvel, buna çok sevinirken;
“ÇİL YAVRULARI!..” gibi saldırdılar,
HASTA ADAM!.. Adeta, can verirken...

Devlet gibi, millet de tükenmişti,
Yokluktan bir çok insan can çekişti;
Toprağa!.. Nice yiğit, şehit düştü,
HASTA ADAM!.. Yerde, debelenirken...

Bir ‘GÖNÜL ADAMI’ kalktı, "HAYKIRDI!.."
Düşen Al Sancağı, tekrar kaldırdı.
O sözle, MEHMET baltayla saldırdı,
HASTA ADAM!.. Yeniden dirilirken...

MEHMET AKİF ERSOY’du, O’nun adı,
Damardaki KAN, O’nunla kaynadı;
İMAN’ın GÜCÜ, yeniden şahlandı,
HASTA ADAM!.. DÜNYA’ya, DERS VERİRKEN...

HÜRRİYET, HÜR YAŞAMIŞ BAYRAĞIN’dır,
İSTİKLAL’sa, HAKK’a tapan HALKIN’dır;
“YARINLARIN MÜJDESİ(!)” de, yakındır,
HASTA ADAM! Cihan’ı inletirken...

Mürsel’ler’den, İLÂHİ YARDIM gelir,
Cebrail, ŞEHİTLERE MÜJDE VERİR;
ALLAH. "KUL’um, durma artık YÜRÜ.." der,
HASTA ADAM!.. ÂLEM’e, KÖK salarken...

28-12-2007 SAAT:21:45 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])