Uzaklarda olunca sen
Bir Eylül sabahını vurdu gözlerim.
Bitmeyen özlemler yaşadım
Ellerim seni aradı
Mor bir gecenin içinde
Şarkılardı yüreğimde bitmeyen yara
Hasret kaldığım gözlerinden uzak
Güneş’e hasret ...

Sen uzaklardayken ;
Gözlerime yüklendi hüzün yağmurları
Hangi yöne baksam , ayrılık çıkar karşıma
İçimde mavi dünyalar koptu
Çaresiz kaldım bu yüzden ...
Bu yüzden Eylül’ler soldu
Yapraklar savruldu başımdan
Sen gidince ;
Bir şiir çıkmazında kayboldum ben .

Kaybettim sabahlarımı
Sen gidince.
Anlamıyordu beni hiç kimse
Amansız bir savaş veriyordu duygularım
Kurumaya başlıyordu yeşil yapraklarım
Yavaş yavaş ...
Ve bir şiir zorluyordu
Kıramadığım zından kapılarını ...
Bir duvar vardı, benim yıkamadığım
Ah ! bu gözlerim, bu kanayan yürek yok mu ah !
Ne acılar taşıyordu , ne göz yaşları .

Verin verin artık özgürlüğümü
Özlem prangalarında çürütmeyin umutları.
Döneceksin biliyorum bir gün
O uzaklardan
Ellerimde mavi güllerle karşılayacağım
Dudaklarımda en güzel şarkılar
Bırakmayacağım ellerini
Öylesine saracağım ki yüreğime seni
Bir daha hiç
Ayrılmamacasına...
*

Günay Koçak 23.1.2022