Ben mevsimsiz yağmurlara benzerim
Hiç olmadık bir anda karşına çıkar
Hiç ummadığın bir anda yok olurum
Sevincim üzüntüm belli değildir benim
Ha gülerim ha ağlarım
Ha bir kor gibi aşk acısı ile yanar
Ha bir taş gibi bağlanmam kimseye
Sevgi denen kelimeyi ağzıma almam hiç
Belki çıkmaz aklımdan hiç ama hiç
Çevremdekiler bazen en önemli şeydir
Bazen olmasa da olurlar hani
Kendimi uçurumdan yuvarlanıyor gibi hissetsem de
Yükseklerden hiçbir zaman inemem aslında
Yükselir yükselir bulutlara ulaşır, aniden kanadı kırılmış bir kuş gibi yer çakılıveririm
Kendimi bazen en cesur gibi sanar, lafımı hiçbir şeyden esirgemem
Kendimden eminimdir, akıllı, yenilmez, korkusuz görünürüm
Aslında bir vazo kadar kolay kırılabilirim
Bir hareket yeter parçalara ayrılmama
Kırgınımdır, üzgün, korkak ya da ne bileyim, güçsüzümdür
Bütün bunlar neyin eseridir bilinmez ki
Böyle değişebilmek, böyle üzülebilmek neyin eseridir
Bu senin yalnız senin eserindir
SENİN İÇİN..