KÖR BİR ADAMIN HİKAYESİ
Kimse gerçeği onun kadar iyi göremez,
Kimse hayatı onun kadar iyi bilemez,
Onun her zaman tek bir hayali vardı,
Bir kerecikte olsa sevdiklerini göre bilmek,
Bir kerecikte olsa hayatı görerek yaşamak,
Haykıra, haykıra artık bende varım diye bilmekti.
Bizim gerçekten görüp te yaşayamadıklarımızı,
Yaşarken göz göre, göre tadına varamadıklarımızı,
Kıymet ver ipte sahiplenmediğimiz birçok şeyi,
Belki de doya, doya yaşamaktı.
Kinimizin, öfkemizin, tüm değer yargılarımızın,
Arkasına saklanarak ve görmezden gelerek,
Gören gözlerimizin gerçekleri onun kadar görmemesidir.
Belki de bunların farkında olduğu ve karanlığı iyi tanıdığından,
Görmek ve bizim yapamadıklarımızı yapmaktır,
Bir şamar gibi aydınlığı yüzümüze vurmak,
Karanlığın esiri olmamamız için belki de mücadele etmek istemesidir.