9
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
510
Okunma
Yazdığım bu şiiri, 28 Ocak’ 1988 tarihinde, 47 yaşındayken sonsuzluğa uğurladığımız bacım Elif ablam için kaleme almıştım.
Mekanı cennet, toprağı cevher, yıldızlar yoldaşı olsun.
Bin dokuz yüz kırk bir Nisan ayında
Olmuşsun dünyada Elife ablam
Eşin bulunmazmış senin huyunda
Gül’müşsün dünyada Elife ablam..
On dokuz yıl baba yüzü görmüşsün
Evin türlü hizmetinde olmuşsun
Gün gelince kısmetini bulmuşsun
Varmışsın dünyada Elife ablam..
Ali Rıza, Zeycan dünyaya geldi
Genç yaşında eşin gurbeti gördü
Bu ayrılık size epeyce zordu
Zar’mışsın dünyada Elife ablam..
Meşakketle çocukları büyüttün
Bir umutla deli gönlün avuttun
Kötü sözü, kinlenmeyi unuttun
Kar’mışsın dünyada Elife ablam..
Tatlı sözün eksilmezdi dilinden
Anlar idin dert çekenin halinden
Dünyayı verirdin gelse elinden
Yarmışsın dünyada Elife ablam..
Yaşın daha ellisini bulmadan
Ruhun usanmıştı yalan dünyadan
Can Hasan’ım sohbetine doymadan,
Sırmış sın dünyada Elife ablam..
Hasan Erkılıç
Ankara SHE,
02 ;Ocak’ 2022
5.0
100% (11)
Cevap Yaz