Aynalar...
Hiç göstermez aksini baktığında.
Özün yansıması yüze.
Ve duyduğun his;
karşında duruverirse,
bu benmiyim dersin çoğu zaman?
Nasıl halden hale geçiyor insan !!
Ya saçının beyazına,
takılır gözün;
Ya da ince ince çizgilerine.
Şaşarsın geçip giden gençliğine...
Bir anı gelir aklına,
dudaklarına bakarsın.
Söylenemeyen ne çok söz gizlenmiş arasına
sarılıp içini çeke çeke ağlarsın.!
Ve bazen küfredersin.
Utanırsın kızaran yüze sahipsen kendinden?
Bazende dertleşirsin.
Ve duymadığı sözü sevdiğine söylersin.
’SENİ SEVİYORUM BEN’
Gelir ardarda şiir gibi gönlünde sakladıkların.
YAĞMUR DOLUYA DÖNER.
Islanır camın...
Dinlersin gözlerinden yüreğinin ızdırabını.
O SENSİN.!
Bir süret gibi görünsede,
ruhunun yansıması duran karşında..
Aynalar.
Bize;
Hiç yalan söylemezler aslında.!
Nigâr Güler

12.01.2018
(FİRUZE)