2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1531
Okunma
her gece dünyanın yaşamadığı
bildiğimiz zaman kavramının dışında
birkaç saat vardı.
benim yazdığım ve
sığındığım.
ve… seyrettiğim.
sığınağımı seviyordum.
görünmez kalem ve kağıdımla
silgisiz karaladığım
her şey doğruydu.
zıtlar yoktu
varsa da ben koymuştum onları oraya.
hani pekte önemli değillerdi sonra
ağlamak istersem hemen bir şeyler
karalayabilirdim ben
belki sadece birer renkten ibarettiler
duygular
…
soluk almıştım ben
kimsenin yaşayamayacağı zamanlarda.
yağmur beni oralara kadar götürmüştü işte…
göç eden mavi ışık - ay ışığı… salinaydı o.
Cevap Yaz