Vuslatın tarihini, sorduğum zaman sana
Aya kalmaz diyordun, yıllanmaya başladı
Üç yılı bulmaz dedim, mahalle insanına
Adım yalancı diye, bellenmeye başladı

Günah mı yazılırdı, gıybetlerden kurtarsan
Süslenirdi kirpikler, rüyada bile sarsan
Avunması imkânsız, gözlerimi bir görsen
Yediveren sancıyla, allanmaya başladı

Ederken ömrü hayal, yoktu ondan şahane
Belki’ler sermayendi, tükenmedi bahane
O sene doğan gençler, yurttaşlık görevine
Bu yazın ortasında, yollanmaya başladı

Ellerimin halini, kıskanıyor şelale
Aradığım her yerde, düşürdün beni dile
Yüklemim sen olunca, komşunun tekir bile
Acımasız haline, kıllanmaya başladı

Hüznümün sebebisin, haberin yok ki gülüm
Alın yazıma karşı, isyan bilmeyen dilim
Yıllara yenik düştü, geçirdi sözde evrim
Sessizliğin sesinden, dillenmeye başladı

Ne adın ne de cismin, etmiyor beni teskin
Hiç aynaya baktın mı? Dayanılmaz çilesin
Köhnemiş umutlarla, yürümüyor bilesin
Bu aşkın tahtı bende, sallanmaya başladı

Can tende iken canım, bu sevdaya kanmadan
Adımı taşıyan ben, teneşirde yunmadan
Gamzede Delibal’ım, musallaya konmadan
Bu ateş sönmez derdim, küllenmeye başladı

Celil ÇINKIR – DELİBAL