DOST BULAMADIM

Bir ömrü tükettim fani cihanda
Vefakar ve sadık dost bulamadım
Dolaştım cihanı il il çok ama
Hilesiz hud’a sız dost bulamadım

Nefsinin mağlubu olan dost olmaz
İtimad a şayan bir hali olmaz
İhanet içinde yüzen insan da;
Bir hayır görmedim dost bulamadım

Menfaati kadar dostluğu kulun;
Dostluğu son bulur; işi bitince
Anlarsa senden yağ çıkmayacak
Menfaatçi olmayan dost bulamadım

Burhan bile hicap olur eğriye
OK olur yılan olur sokar dediler
Dostluk derdinde değil menfaat ister
Eledim elek’te dost bulamadım.

Köle arayan’lar pek çoktur amma
Bu zamanda dostluk hayli muamma
Lütfi İhsan ettim dost olup ama
Lütfu İhsan eden dost bulamadım.


M.çoban
8/10/1996/Taşkısık.sakarya..

Gençlik yıllarında yazmışım
Sebebi neydi bilmiyorum
Ama şiirdeki akılda arayıp bulamadığı işe çok benziyor
Hem Lütfi İhsan etmeye ne çıkarsız kimsenin dost olmadığı söyleniyor

Hem de şiirin en sonunda paradoks olarak: Lütfi İhsan eden dost bulamadım diyor

Buradan şairin kendisinin de memnun olmadığı kesimden olduğu anlaşılıyor.

İşte gençlik böyle bir şey başkasından görmek istemediği şeyi kendisi yapar.

İnsan bu kadar tuhaf bu kadar garip bu kadar şaşırtıcı bir varlık

Diyorum ki nefsin elinden Allah’a sığındım.