6
Yorum
21
Beğeni
0,0
Puan
695
Okunma
adımlarım kimseye uymak zorunda değildi yalnız yürüdüğümde
yalnızdım
ama kimsesiz değildi yalnızlığım
bir yasın tedavülden kalkmasını beklemezdim sarı odalarda
müstakil acıları kemiğinden sıyırır
çıkardım kabuğumdan
ellerim mesela
kimseyle tutuşmazdı
bir elin nesi varsa
o kadardı sessizlik
ta ki bir bilinmeyenli denklemin birinde
ikinci dereceden oluşan yanığa karşı
tereddüt sürüp
sonra sürdüğüm o tereddütle bir olup
bu güne dek sürünüp
geldim..
gerçi sana kalsa ben hep
hoş geldim
hoş,
gelsem ne yazar
ne de çizerdim
dedim ya
kimseye uymak zorunda değil uygun değilse adımın
kal gelecek yere gitme
-sana muhtacım..