3
Yorum
17
Beğeni
0,0
Puan
572
Okunma
gerek var mıydı ki bu kadar inceliğe
kılı kırk yarıyor sırat köprün
surat asma bakışıma
yüzün düşer sürünürsün
vaktiyle bir gemi kalkmıştı bu limandan
sonra diğeri
bir diğeri derken baktım ki olmayacak
-duaya hep amin demişim
oltayı denizde bırakıp
-kaçmak
bilirsin benim işim
kendi kalem’e gol attım gördüğün gibi
yani o derece hassas
ve de eşitlikçi
gayrı meşrutiyet içindeysek
yaşasın demokrasi
hazır kafan karışmışken..
yara görünmüş
karaya basmıştım sonunda
kalbinden izin alıp uçacaktım mutluluktan
bakışların rotasını çizmişti aşkın
ta ki düşen bir kuşun kara kutusunu bulana dek o pistte
sondan başa dön fakat gerek yok
kuş işçiliğine bence..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz