Her şey aynı,
Önce ki gün gibi
Yine sabahları,
Odama vurmadan uyanıyorum
Çay demlemiyorum
Küçük bir tepsi de
Biraz beyaz peynir,
Bir kaç tane zeytin,
Biraz tereyağı,
Ve ekmek de kızartmıyorum
Yumurta da pişirmiyorum
Ama biraz mahmurluk,
Biraz hüzün,
En çokta çaresizlik
Birazda başlayan
Güne korku dolduruyorum
Gün boyu devam edecek
Endişeli saatleri
Önüme alıyorum
Sonra sadece acı bir kahve yapıyorum
Onu içiyorum
Rüyalarımda ve uyandığımda
Çokca ağlıyorum
Hıçkırıklar arasında boğuluyorum
Sonra gıyabında ellerini tutuyorum
Saçlarını okşuyorum
Kokunu duyup hissediyorum
Bunun için bir şey söylemiyorum
Sadece seni sevdiğimi biliyorum
Incecik bir çizginin üzerinde
Ve arada bir Nijmegen’e uğruyorum!

01.01.2022

Alfabe

Alfabeler boş arsa edinmişler yüryüzüne
Gelen pislemiş giden pislemiş sessizce içine
Meğer ki, hepsi bir hiçmiş bu kadar şatafatın
Kendini bırakmazsan ehil bir ele
Alfabeler arsa edinmiş yeryüzünü
Açtırmamışlar egemenler hiç kimseye iki gözünü
Birini sakat etmiş, birini bakar kör
Saklamış, saklatmış insanlığa
İnsanlar hep gerçek yüzünü

Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 01.01.2022