0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
594
Okunma
Annemi düşünür,
ağlarım.
Hayaller kurarım,
başımı hiç dayamadığım omuzlarında uykuya dalarım.
Dumanı şehrin üzerine iner efkarımın, ağlamamaya yemin etse de gözlerim,
gözyaşları damlar sebepsizce.
Kar yağar üşür,
güneş değer kavrulurum.
Mutlu olmayı
uzaktan seyrederken
cebimde küçük umutlar biriktiririm.
Anlamayana az gelir,
anlayana çok.
keşke kalbim kırıldığında sana sımsıkı sarılabilseydim
sabreden Derviş,
bana da sabretmeyi öğretsene...
5.0
100% (2)