Gecenin sessiz vakti basmış sinsi karanlık
Korku ümit karışmış içinde tek yalnızlık
İnsaf kayıp diyarda kin kaplamış insanlık
Arkasına bakarken terk edilen bir ülke
Bir eş iki çocukla giderler bilinmeze
Göçe zorlayan kader götürür görünmeze

Yufka yürekli müşfik hicrete giden erler
Bilmiyorlar ilerde kim bilir neler bekler
Ne ektim neler biçtim diyor sanki yürekler
Arkasına bakarken terk edilen bir ülke
Bir eş iki çocukla giderler bilinmeze
Göçe zorlayan kader götürür görünmeze

Canından çok sevdiği yurduna son bakışla
Gözlerinden süzülür inciler damla damla
Ne acı bir yalnızlık ateşi yakar harla
Bütün bilinmezleri biliyor yüce Mevla
Bir eş iki çocukla giderler bilinmeze
Göçe zorlayan kader götürür görünmeze

Sıkıntılı yolculuk günler süren işkence
Birden bire hafifler yaklaşınca Meriç’e
Azgın akıyor Meriç, korkulu bir düşünce
Biniyorlar bir bota çözülmeyen bilmece
Aman Yarab bu ne hal dört kişilik aile
Azgın suya kapılır yenik düşer ecele

Bir ocak daha söner zorlu hicret yolunda
Hepsi bir bir gelirmiş ne yazarsa alında
Kader defteridir bu boşa kopan vaveyla
Hesabı sorar Allah ya ukba ya dünyada
Bir eş iki çocukla giderler bilinmeze
Göçe zorlayan kader götürür görünmeze