vakit gece,
ışıkları örttüm,
gözlerimi kapattım,
suskun dinliyorum sessizliği.
gönlüm darmadağın.
şahbaz duygular ayakta.
içimde kıyasıya dövüşüyor nefretle sevgi.

neşesini kaybettiği günden beri,
ardına bile bakmadan,
parmak uçlarına basa basa kaçıyor aşk,
hem de nefes nefese.
şefkatten uzak,
süslü, yalan cümlelere inat,
tutsun yasını,
dövsün dizini şimdi sevda fukaraları diye diye.

el emeği göz nurunun simsar elinde yoktur değeri.
günahkar gizemli bir hayatın,
sırılsıklam nasuh tövbesi gibidir sevmek.
gözü görmez bir başkasını...
halbuki kuruyan ağaçtan sürgün veren,
bir filiz gibidir kalp.
hayatı, umudu yeniden keşfettirir,
güneşe her sabah göz kırpan okyanus gibi.
her daim aranan şifa gönlümüzdedir.

merhametin kapı dışarı edilip,
yerine gazabın bileylenip,
hücrelere kök saldığından beri;
elini eteğini çekti dünyadan makbul aşk.
yerine p!ç, günahkar şehvetler,
ihtiraslar kaldı.

işte bu yüzden,
şairin yüreğinden kalemine hüzün damlıyor,
işte bu yüzden;
kan kusuyor alfabeler,
dramla bitiyor aşksız hikayeler.

Orhan ŞENTÜRK