Yolumun şimdi
Bir gözü mavi
Diğeri toprak
Bir yanı suyla acı
Ötesi ırak

Uykuya boyadığım
Rüyaya bezediğim
Her sitem bana
Bir adanıştan artakalan
Sesler fısıldar

Zaten bir sanrı değil midir
Yaşamak boydan boya
Mümkün giydirilmiş
Bir imkansızlık değil mi
Elimize su diye değen
Yüzümüze ay ışığı diye çarpan
Hayat

Öçlerini
Bir sabahın
Kıpkızıl erkenine erteleyenler
Nasıl huzursuz bir denkleme dönüşürse
Benim aşırılmış gençliğim de
Neresinden tutarsa
Orasından koparır artık
Karanlığın zifir kahpeliğini

İçimin şimdi
Bir gözü mavi göl
Diğeri kahverengi bir kedi
Işığa ışığa ve ışığa
Gider bedenim
Güneşe ve
Nezredilmiş aydınlığa

Bazı büyüklüklere
Küçük nazarlarla yaklaşmaktansa
Bütün küçüklüklere
Büyük mezarlar kazarak
Işığa doğuya ve güneşe
Gider seslerim

Kabına sığmaz artık
Gecede durduğu gibi durmaz
Yıldızlar
Evreni parçalayıp yırtarcasına
Koşup saplanırlar
Suskun küskün kalbime

Ki benim kalbim şimdi
Bir gözü mavi
Diğeri kahverengi
Bir kedidir...



7 Haziran 2007



Şükrü ÖZMEN