kırgın iki izansız gönlün
iflah olmaz ise saçma yaraları
postu seriverip gitsin dost diyarına
kahreden o kalp yarasına
ebet ki de bir merhem bulunur

sıladan ve dosttan ırak durulmaz
zira sıkışınca açık bir kapı bulunmaz
elden hayır mı gelir
iki yabancı el birbirini yunamaz
özden uzaklaştıkça güdülüyoruz yabanda

küs kalplerimi soyutlayacaksın
ruhlarını mı ovuşturacaksın
"kırık olan"
elin ayağın uyuştuğu
gönlün küskün olduğu bir andır bu
için büzülüşü düzelir mi ki sahiden
iki ara bir dere gibi ayrık olan hal içinden
neyle avunulur ki
bu zor durumda
kızgın hallerin yoluna çıkana bakış açısı gibi
yiyişte yutulur bir lokma değil ki bu

barışık kalın deyince
göğsümde hüzünler depreşir
benim özümle orantılıdır suskunluğum
bu gönüllerin çarpık düşmanlığı karşısında
kin ve garaz yerleşik bir düzen oluvermiş özlerde
yele salınmış akıl ve vicdan
kızgın sirke isyan ettirir küpünü
kor gibi yanınca yüreğimizde

güven ve vefanın hiç mi hiç imkanı yok
her an değişen düşüncelerde
çürütülen değerlerin aralığında
fıtratını çıkara ipoteklemişse insan
ve bu yanıltıcı dönekliğin içinin pisliği
hiçbir an fırsat vermez ki
iyi niyetle atılacak adımlara
insanoğlu kendinden korkar oldu
kendi kendimizi bile tanımaz olduk

bu hayatın içi kökten cılk çıktı
kim dönmek istemez ki geriye
ölüm bu dünyadan azatlığımızın simgesi
kıyasa bile tahammülü yok faninin
kafamızda varsa yoksa adlı
bir ihtiras hükmeder illaki
şaşkın ördek misali geldiğimiz bu alemde
aklı yitirmeyen hiç kaldı mı ki

kendi kendini kabartan nefis
özünü sürüklerken ateşe
kapkara bir kömür altında yanar meşe
iki metrelik çukura girmeden önce
nice masumları döndürüyoruz leşe

kimisi derler ki
nefislere hükmetme ancak
kabirlerimize nasip olacak…


AZAP...(Kadri Atmaca) 26.12.2021