Niçin ağlarsın ey bülbül,
Kuraklık var; bitmez sümbül,
Rahmetsiz açar mı bir gül?
Halimize ağla bülbül.

Şöyle garip bencileyim,
Zor zamanlar; biçâreyim,
Korona ile dertteyim,
İbret almaz bir hâldeyim.

Ah nîdeyim ömrüm seni,
Ömrümüz olmasın zâyî.
Sen olasın buna kânî;
Olacaksın pir-i fânî.

İlim kendin bilmektir,
İlme kudret gerektir,
İlmin kaynağı tektir,
El-Kâdir olan yektir.

Gönül arzular mı seni,
Mesajınla sula beni,
Ölüm gerçek, dünya fânî,
Rahmetinle kuşat beni.

Şol cennetin ırmakları,
Kevsere dolar suları,
İçer Hüdâ’nın kulları,
Gamsızdır artık ruhları.

Gel gör beni aşk neyledi,
Fâni aşklar zulm eyledi,
Zalimlere kul eyledi,
Akîbet hüsrandır dedi.

Gel gidelim dosta gönül,
Yaban ilde bîzâr bülbül,
Taş atana; sen at bir gül,
Gülistana dönsün gönül.

Kalanlara selam olsun,
Eserlerim kıymet bulsun,
İstikbalde hep okunsun,
Zihinlere ilham olsun.

Yunus’tan Yasin’e ilham,
Şiire veriyor kıvam,
Gençlere de olsun ikram,
Siz canlara gelsin selâm,
Kabul etsin yüce Mevlâm.

21.12.2021 Yasin YIDIZ