Gördüğümde yüreğini aşkın aynalarında
Gökyüzünde mor bulutlara,
Sahra’daki güle, kuzey ışıklarına sonsuz bozkırda
İnanmak istedim seninle ben aşka

Düşlerdim düz olan dünyayı
Düşlerdim hayal gözlerinde kaybolduğum ânı
Geceme doğan güneşini düşledim bir gülüşünle
İnanmak istedim seninle ben aşka

Sözün vardı, hayatı hayallerimizle süsleyeceğine
Sözün vardı, sonsuza dek sonsuzluğu yaşayacağımıza
Sevda lûgatında gitmek olmadığına
İnanmak istemiştim seninle ben aşka

Şimdi ne acı seviyorum ne tatlı
Buruk da sevilirmiş anladım şu hayatta
Gitsen de senden kalanları ekledim sevdama
İnanmak istemiştim sadece, seninle ben aşka


Hayaller kalsa da şimdi ellerimde
Anılar kalsa da bir tek yüreğimde
Nerelerdesin şimdilerde bilmesem de
Elbet buluşacağız belki bir şiirin dizelerinde


Gülhanım

Buruk da sevilirmiş, sonrasız...
Zaten nedir ki, zaman?
Geç, ve göç gibi ırak işte verdiği,
Düşlerin.
Yalnızlık ve yavanlık kadar ayrı,
Ama bir o kadar da bitişik işte,
Bendeki sen...

Güz ve giz kadar soğuğuna kalmışım ellerinin.
Kopyasız yaşanmışlıklardı belki yüreğindeki,
Tekrarı olmayan...
Soğuğun solgunluğa dostluğu kadar...
Ya da,
Benim benden olmam kadardı işte ömür...
Kenanfaik

BENDE: Bağlanmış olan, köle, esir, hizmetçi anlamında kullanılır.