İçinden neler geçti neler kaldı kim bilir;
Cüzdanda ki resmine bakmasına baktı da…
Ağarmış sakalını damlalar terk ederken;
Çilekeş ortağını yakmasına yaktı da…

Uzun uzun kafeste duran kuşu seyretti;
Belli ki tebessümler kaderini tek etti;
Ya fikrinden vazgeçti ya aklını kaybetti;
Ya medet tespihini çekmesine çekti de…

Ne isyan var dilinde ne kelamda intizar;
Bir hülyanın peşinde gezinmiş diyar diyar;
Bahçeler viran olmuş bağlarıysa tarumar;
Son buluttan yağmurlar akmasına aktı da…

Ardında enkazları önünde çıkmaz sokak;
Biliyor bilmesine son duraktır bu durak;
Devrilen çınarından yeşerirken son yaprak;
Baktırdığı son falı çıkmasına çıktı da…

Perdeleri kapanmış soluk almaz haneler;
Ne vefalı gündüzü ne hayırlı geceler;
Ellerinden tutmadan geçip gitti seneler;
Kurduğu hayalleri yıkmasına yıktı da…

Kapıyı çalanı yok çaldığında açanı;
Gördünüz mü söyleyin gölgesinden kaçanı;
Rüyasından vazgeçip düşlerinden geçeni;
Hayalini koluna takmasına taktı da…

Kalan çayı devirdi kalkarken masasından;
Anladım yıllar yılı dert akmış yakasından;
Kaderin cilvesinden talihin şakasından;
Ya sabır çeke çeke bıkmasına bıktı da…

Ali ALTINLI – 17.12.2021
Saat: 15:09