MECALİM YOK

Kaybettim ben kendimi puslu yıllar içimde
Ne yönüm ne yolumu bulmaya mecalim yok
Nasıl geçti bu ömür farklı farklı biçimde
Sırtımı yasladığım dağ gibi ricalim yok

Lastikten pabuçlarım parça parça dökülür
Yapıştırırdı anam yüreğimi bilmezdi
Kazağımın kolları lime lime sökülür
Yoksulluğun elinden benim yüzüm gülmezdi

Kendimi çıkmaz yolda birdenbire yitirdim
Kör karanlık kuyuya daldım bir umut için
Kendi özümü silip ben kendimi bitirdim
Gülüp eğlenmek neymiş geçin bunları geçin

Yüklendim varı yoğu güldüreyim diyerek
Unuttum ben kendimi arayıp bulamadım
Gâhi kuru bir ekmek gâh soğanı yiyerek
Özüme lâzım diye huzuru alamadım

Bir tel çeksen gönlümden bu kırk yamanın kırkı
İler tutar yanı yok dökülüp kalır yere
Bundan böyle giydirsen saf ipek samur kürkü
Isınmaz hiç yüreğim olmaz derdime çare

Gören duyan var mıdır ben kimim ben nerdeyim
Yaşamadan ölmüşüm kefenim biçen gelsin
Çırpınıp da dururum bir garip seherdeyim
Dostluğun şerbetini gönülden içen gelsin

KARDELEN(Ayrıkotu)
16.12.2021
Tülay Sarıcabağlı Şimşek
Dinar/Afyonkarahisar