Üşüyorum çocuk, içimde mevsim sonbahar
Saatlerin en koyu anında deliyorum karanlığı
Senin ismini verdim, özgür yılkı atlarına
Zemheri bir mevsimdi, kapımı çalan
Nice geceler ,soğuktan iç geçirdim
Sıcacık bir odaydı ,düşlerimin yatağı


Bir bardak su dök ,karanfillere
Menekşe kokulu baharlarda çiçek açsın
Serçe parmaklarınla lila renkli resimler çiz bulutlara
Gözlerim hep izini sürsün

Korkuyorum işte çocuk
Geçiyor insan dünyadan
Mevsimler gibi,yağmurlar gibi

Haykırmak istiyorum çocuk
Dağlara,tepelere…
Sonra yankılansın istiyorum,diyar diyar
Çöl hiç sudan korkar mı? Ya dalga denizden?
Bülbül gülden kaçar mı? Ya çocuk anneden
Ateş külü yakar mı? Kül ateşi beklerken


Kaygılanma çocuk
Ruhumdan yüreğime pulsuz mektuplar geliyor
Gözyaşlarım aydınlatıyor,
Şehrin karanlık sokaklarını
Ağır aksak yürüyorum,
Hayatımın karelerinde


Yaşamak nedir bilir misin çocuk?
Yaşamak,bir yağmur damlası gibi…
Bulutlara binip yolculuk yapmak
Yaşamak,bir sevgilinin saçlarını okşamak
Geceleri parlayan yıldızlar gibi…
Işık olmak,üzüldüğünde bulutlara saklanmak
Ve yaşamak
Ocakta çatırdarken ateş
Dalın boynunu büken alev olmak


Unutma çocuk
Elbet birgün dünya
Çocukların gözbebekleri gibi olacak
Hoşça kal çocuk
Sıkı giyin,ben yokum
Yağmur yağarken oyun oyna,şarkılar söyle
Kasların çatlarcasına koş,ülkemin kırlarında
Ve sen,hiç büyüme böyle kal,GÜLÜMSE