Bugün hava pek soğuk.
Ellerim ceplerimde,
Yürüyorum, seninle dolaştığım bu sokaklarda,
Şimdi sensiz ve kimsesiz.
Pek bir sessizlik hakim bugün.
Sanki kaldırım taşları dilini yutmuş.
Eskiden her adımda, daha bir gür çıkardı sesleri.
Sana küsmüşler ama benimle konuşmuyorlar sanki.
Hikayemi hiçbir martıya anlatmadım bugün.
Gittiğin gün sende unutmuşum kalemi.
Ve hala sen yazıyorsun hikayemi.
Derdim martılarla değil,
Gittiğinden beri bilmiyorum kalemle ne yazdın.
Sahi kalem sendeyken, neden bu hikayede sen azdın?
Ben değil martılar merak ediyor sebebini.
Deniz neden bugün bu kadar bulanık?
Sanki kafamın içini seyrediyorum.
Merakım daha başka bu sıralar.
Görüyorsun ya, seni pek de önemsemiyorum.
Ayrılık dizelerime de yalanı konuşturttu.
Önemsemediğimi söyledim seni, yalandı.
Gerçekler beni aciz biri kılıyor.
Buna İnan martılar ağlıyor, ben ağlıyorum.