AH! BİR BİLSEN ..
Ah bir dönsem çocukluğuma.
Koşsam taa kayapınara kadar.
Kağnı yolunun tozları dolsa saçlarıma.
Dalıp değirmenin sularında çimsem...

Açıp pencereyi çeksem toprak kokusunu
Dinlesem meleşen kuzularının sesini
Çelik çomak oynasam canlarla
Kızak kaysam köyümün yokuşlarında.

Bağlarında üzüm, kayısı yesem.
Şıra olsa ağzım, gözüm, yüzüm.
Kazağımın kollarına silsem.
Mero yakalasa bir güzel azar işitsem...

Elimde deynek kuzu gütsem bayırda.
Suya giden kızlara baksam çayırın başında..
Ah etsem, sızlasa gene içimde bi yerler....
Bende savrulsam saçının her bir telinde..

Susada volta atsam bir aşağı, bir yukarı..
Aktaş’ı beklesem, binipte gelsen.
Yine bir baksan kaş altında, gülsen.
Darmadağın olsam, kalkamasam yerimden.

Bir mektup yazsam, bize dair duygu dolu.
Uzansam bozkıra dalsam maviliklere senle.
Davul çalınsa, yenge gidilse size
Beyaz gelinlik içinde bana gelsen

Ah bir dönebilsem, tekrar görebilsem.
Yitip giden anayı babayı, nice canları.
Çamurla sıvasam yıkık kerpiç duvarları.
Bir kez daha görsem lamba yanan damları..

Ah bir daha, bir daha... hiç büyümeseydim..
Kirlense de üstüm, hiç kirlenmezdi ki içim.
El değmeseydi zülfün bir tek teline ..
Garip Şenol öleydi, huzurla elin elimde.