7
Yorum
39
Beğeni
0,0
Puan
740
Okunma
Eski şiirim.... :)
hava kurşun gibi dokundukça yüreğime
feryat figan arşa çıkıyor yine isyanım gökkubbenin altında ezilmekteyim
başa dönmek olanak dışı, şikayetler anlamını yitirdi bir adım ötesi uçuruma çıkarken çözümsüz denklemlere cevap aramaktan ve açıklaması olmayan gitmelerden yoruldum
kim bilir bu ayrılık kaç mevsim çalacak ömrümüzden
kaç parçaya bölünecek insanlığımız
işte bu yüzden gönlüm kırık olsa da
başım dik, nihayet ruhum da öldü
toprağa vermek için deli taylar gibi koşuyor aklım ve münzevi yalnızlığım sırılsıklam
bırakma kimselere, toprağa sen koy beni
mümkünse iki damla da gözyaşı bırak
bilmez misin bütün çiçekler böyle açar
2008-2021/haticeak
Cevap Yaz