8
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
822
Okunma
Kaplumbağa gibi olacağım gene,
Kabuğumun içine çekilip,
Burnumun ucuyla,
Gözetleyeceğim çevremi.
Ne zaman yıkılacak bu duvar?
İnsanlardan kaça kaça,
Ne zaman bitecek,
Bu içe dönüklük?
Bu gam, bu keder!
Bu endişe, bu şüphecilik!
Soyutluyor beni hepten.
Derbeder...
Bozulanı,
Dengesizliği...
Doğada kabul etmiyor.
Düzeltemiyor...
Sevincim, coşkum,mutluluğum
İçimde eriyip,
Sıvışık, acı bir pelteye
Dönüşmeye başlıyor.
Acımı,
Tek başıma yaşamaya başlıyorum.
Bütün direnmelerim,
Boşa gidiyor.
Kalabalıkta,
Onca insan içinde,
Köşemde,
Kendim ile başbaşayım gene.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz
