Hiç sevmedim, sahiden defoldun, aslında iyi oldu fakat bir sürü mesele çıktı şimdi. üzülmem falan gerek. gözyaşı, kan, ter, birkaç uykusuz gece; değmezsin aslında bir ah bile demeye ama gene de insanlık bende kalsın, üç kuruş sevgi de olsa bırak büyüklük bende ahı sende kalsın.
Sigaralar yakılacak; küllükler dolacak; hiç hadsizlik yapmamışsın gibi iyi anılar hatırlanacak ve ne kadar iyi biri olduğun falan konuşulacak. sigara üstüne sigara yanacak, küller kazağıma dökülüp senden kalan kirli bir hatıra gibi ömrüme bulaşacak ve muhtemelen sen bu sırada başka birinin ömründe kendine yer beğeniyor olacaksın.
Otobüs uğramayan bir otobüs durağı gibi yalnız kaldığı zamanlar olur ya insanın, işlevsizliğin sembolüdür hani yaşantısı ve vazgeçilmişliğin ağrısı; öyle bir zamanda eksildin. Ağır gelmezdi bana ayrılık falan, biraz edebiyat parçalar, seni meze yapıp yeni adamlarla tanışırdım, inan. Olmadı, zamansız ayrıldın hayatımdan.
Yanına sokulup seni solumuşluğum var ya, inan aşktan değil kör kütük yalnızlıktan. Öyle aşık falan olmadım, çok yalnızdım ve bir bedene yuva yapmam gerekiyordu. Beni seven sen vardın ve bende sana sarıldım; beni ana kucağı gibi kollayan ellerin vardı, ellerine sığdım; yoksa ömrünün kıyısından bile geçmezdim, bizimkisi öyle koca bir yalan.