Sararmş bir anı defterinin
Tozlu
Gizem kokan sayfalarında
Yol alırken ben
Kurumuş bir gül
Sapına sarılmış bir not
(Sana veremediğim)
"Ben
Sarp kayalıklar da
Bir çakır diken
Sen
Sevda bahçelerin de gonca"
Ben diken
Sen gül
Sen gül, sen gül, hep emi"
Dertlerim depreşti
Yine, yeniden
O aşkın değil mi ?
Beni del’eden
Yüzüme çarpan bir avuç,
Soğuk su
Esir pazarın da
Sırtıma inen
Bir kırbaç sanki
Beni kendime getiren

Ey
Beni benden alan
Yalnızlıklara salan sevgili
Anı defterinde sıkışıp kalmış
Solmuş, sararmış
O gülün
Kokusu hala duruyor
Biliyormusun
O günü
O anı yaşadım birden
Geçtiğin caddenin köşesinde
Beklerken seni
Karla karışık
Yağmur altında
İliklerime kadar ıslanmış
Bitkin bir halde
Ağlayarak evime dönmüştüm
O gülü
Veremediğim sokaklardan
Kurumuşta olsa
Gül aynı gül
Ben aynı ben
Kıymetini bilemediğin

Ne oluyor bana anlayamadım
Gözlerimde nem
Yanaklarıma inen sıcaklık
Bir garip oldum işte
Daha ne desem
Resmine baktım da
Ağlayamadım
O yıldan beri
Görmedim seni
kimbilir hangi şehirde
Kiminle berabersin
Belkide evlendin
Çocuklarında vardır sevecen
Yaşama sarıldığın
Yaşamı sevdiren
Ama ben
O aynı ben
Çekingen
Tek sevdası sen
Nasılım, ne yapıyorum
Biliyor musun
Seni yitirdiğim bu şehirde
Sıvası dökülmüş o köhne evde
Yaşıyorum hala
Vuslatsız sevdalar gibi

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ