Sendeki güzellik tarife sığmaz
Kendi gibi gönlü güzel Cangül’üm
Seni seven gönül tövbe uslanmaz
Kendi gibi, gönlü güzel Cangül’üm..

Yaradanım selvi gibi boy vermiş
Özenerek ne de güzel huy vermiş
Nice koçyiğit’ler meftunun olmuş
Kendi gibi, gönlü güzel Cangül’üm..

Bir tek kendi değil, huyu da güzel
Garibin, yoksulun derdine düşer
Sohbetini bilir, sözünü seçer
Kendi gibi, gönlü güzel Cangül’üm..

Yaradanım sana güzel huy vermiş
Selvi gibi, ince uzun boy vermiş
Zamanın ruhunda hırkasız derviş
Kendi gibi, gönlü güzel Cangül’üm..

Karadır gözleri ceylan bakışı
Sarp kaya başında keklik sekişi
Hasan’a gururdur gönül alışı
Kendi gibi, gönlü güzel Cangül’üm..

Hasan Erkılıç
Ankara,

(*) Bu şiirimi, her zaman elinden geldiği, olanaklarının el verdiği ölçüde yoksulun, fakirin yanında olan, onlardan maddi manevi desteklerini esirgemeyen, Teslime ablamın torunu yeğenim Cangül’e adamıştım.