Siz,
Hiç yalnız kaldınız mı kalabalıklar içinde?
Hissettiniz’mi kendinizi bir başına kimsesiz?
Ürkek ve yorgun,
Düşünürken yarınlarınızı.!!

Sizin, hiç buz tuttu mu yüreğiniz?
Kor ateşlerde damla damla erirken hayalleriniz,
Yitip giden günlere ağladınız mı?
Tutmaya çalışırken umutlarınızı.!!

Ve siz,
Hiç düştünüz mü düşlerinizden?
Bir uçurumdan düşercesine,
Kanadımı hayalleriniz acıtarak canınızı?
Benim gibi.

//

Öyleyse;

Alın bir demet umut.
Yavaşça sürüp yüreğinize,
İyileştirin kendinizi.

Ve sonra,
Yeni günlere doğru,
Açın sonuna kadar perdelerinizi
Ve sakın kapatmayın kalbinizi aydınlığa,
Umudun karanlığı yoktur ki.

Dünlerden ibaret ne varsa yaşadığınız,
Bırakın gitsin geçmişin kucağına.
Dindirin kalbinizin yağmurlarını.
Islatıp durmasın  gözlerinizi.
Daha çok yarınlarınız var yaşayacağınız.

Küsmeyin kendinize,
Ne olur küsmeyin.
Umutla beklemelisiniz sizde,
Gelecek güzel günlerinizi.

Benim gibi...

Gülseren MORKAN