İnsan!.. Üzerine kaç şiir yazılırsa yazılsın, yine de; his, duygu, düşünce, meziyet, zikir ve fikir.. gibi, fizik ve metafizik âleme ait sayılamayacak kadar çok özelliği, SAYMAKLA BİTİRİLEMEZ. Sırları tam çözülmez.
Çünkü, bütün bilinen ve ortaya çıkmış özelliklerine rağmen insan; geçmişte, şimdi, gelecekte ve her zaman daha bir çok özellikler sergileyerek, Rabb’inden aldığı sıfatlarla.. bir meçhûl olduğunu; dün, bu gün ispatladığı gibi; gelecekte de, elbetteki ispatlayacaktır...
Yine de, özelliklerinin sayısı, hiç bitmeden devam edecektir... Çünkü: İnsan bu, meçhûl!..

İ N S A N - D E N E N - M E Ç H Û L (1)

ŞİİR NO: 68 * 01-12-2008

Doğum, başlatır.. ölüm, son verir.. Dünya sevgisine,
Hem kör, hem saf, hem aptalın.. hiç bitmez, eğlencesine.
Uykusundan çok uyanır, “gafletinden, hiç uyanmaz,”
En sonunda kavuşur.. kör Şeytan’ın, derecesine...

Eğer, ALLAH’ın HALİFESİ olduğunu bir bilse,
Yaratılmış olmasındaki, “sırlar nedir?.. Keşfetse;”
Bir de, her varlığı; gönülden, hem sevse, hem sevilse,
İhlâs ve ibadetle varır, imân’ın bereketine...

Bazı kişiler; her iki dünyada da, kurtulmuştur,
Çünkü, yaratılışının sırrını yaşarken bulmuştur;
Ebediyet’e; daha ölmeden önce, kavuşmuştur,
Böyle, büyük GAMET’leri; bir de, çevresi fark etse!..

İnsan denen meçhûl; çok bedenli, garip bir mahlûk’tur,
Bu, bedenleri arasında gidip gelen, sarhoştur;
Her beden; Kâinat’la, çok farklı bir alış veriştir,
Tüm, bedenleriyle; secde edip, RABB’ine yönelse!..
12-11-1998 SAAT: 04:40 Konak/İZMİR
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])