GÖNÜLDEN AKAN
Gönül aynandan baktın mi hiç kendine?
Boy aynasından baktığın gibi,
Boy aynasında yüzündeki kusuru görür,
İlacını bulur merhem olursun ya hani,
Lekeyi görür temizler, su ile arınır,
Üzerindeki elbiseyi inceler,
Başkasının gözüyle de bakar, eleştirir,
Olmasi için çabalarsın ya hani,
Sahi gönlümüz bize nasıl bakıyor?
Haberdar miyiz ondan?
Ne ister, ne ile doyar bilir miyiz?
Ah eder, çaba gösterir miyiz,?
Gönlümüzü hoş tutar mıyız?
Hoş kalsın ki, hoş olanı görsün,
Bilir miyiz bunu?
Gönlümüzün yaralarına ne ilaç olur?
Sorarmıyiz kendimize,?
Kanayan yerler nereyi acıtır?
Hisseder miyiz?
Gönül aynamızı nasıl arındırır,?
Nasıl yumuşatır,?

Gönlümüze girdik mi hiç?
Nasıl zengin kalır gönül?
İçinde birikenleri kendi aynamızda,
Değerlendirdik mi hiç?
Sahi varlığa gömülen dünyamızdan çıkıp,
Gönül dünyamızda gezindik mi?

Gönül insanın en kıymetlisi,
İçinde sakladığı, kendini gördüğü yeri,
İçinde birikenle değerlendigi,
Attıkları ile var ettiği,
Gerçek huzurun adresi.

Ne birikir gönlünde?
Sor bir kendine,
Ağır mi gelir tutmak?
Değer mi kazandırır?

Muhabbet ile görünür gönül,
Akar dilden ,içindeki pınar,
Var düşün neler neler akar
Gönül sofrandaki lezzeti,
Paylaşır mıydın, saklar mıydın?
Ne kadar şeffaf, o kadar berrak.

Rıza ile açılır gönül kapısı,
Niyetle girer, edeple bekler,
Nezaketle geleni, irfan ile zengin eder,
Huu ile eğilir, Hak ile varolur
Hayy ile dirilir Gönül
Feyzi Muhabbetle vesselâm...