AYDINLIÐI SENÝNLE BULDUM
Geldim gaipten sonsuz bir boþluðu,
Kurtlar, kuþlar aðzýný açmýþ bekliyordu yolumu.
Küçüktüm, henüz göremiyordum sonumu.
O an sen belirdin ufkumda.
Kucak açtýn, koþtun çýðlýðýma.
Sildin gözyaþlarýmý, okþadýn saçlarýmý,
Verdin tüm sevgini bana,
Sen öðretmenim! ... Sen öðretmenim! ...

Doyasýya içtim suyundan,
Donattýn kiþiliðimi huyundan,
Öyle doðdun ki ufkumdan…
Parçaladýn önümdeki karanlýk geceleri,
Büyütüp yeþerttin beynimdeki fideleri,
Aþýladýn bana tüm sevgileri,
Sen öðretmenim! ... Sen öðretmenim! ...

Usanmadýn, hiç yorulmadýn,
Benim için harcadýn gençliðini.
“Vatan sevgisi, yurt sevgisi, özgürlük…
Ýnsanlarý sevmek, dünyayý sevmek, barýþ…”
“Sevmek” dedin tek kelimeyle.
Ve bir sevgi kalesi kurdun kalbime,
Sen öðretmenim! ... Sen öðretmenim! ...

“Milliyet, Hürriyet, Cumhuriyet” dedin.
“Araþtýrýp, çalýþýp, öðrenmek” dedin.
“Yükselmek çaðdaþ, uygarlýk düzeyine,
Hatta çok, çok ileriye… Ýleriye! ”
Ve gösterdin yolumu,
Böylece hazýrladýn umudumu,
Sen öðretmenim! ... Sen öðretmenim! ...
.............................................Þair: Ýsmail SAÐIR