2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
457
Okunma
Yaşamak
Hep birden düşmüşüz şu yeryüzüne
Boynumuz da urgan başımız çıplak
Yaşamak bir kundak için de uyku
Bir kefen beziyle yattığın toprak
Bende öyle sevdim öyle sevdim ki
Gelmedi aklıma birgün ölümün
Ne varsa sevdadan elimde kalan
Eriyip gittiler an be an gün , gün
El ele gezmiştik birgün kumsalda
Bizim için yandı o yalnız fener
Şimdi durgun deniz , o sessiz liman
Çakıl taşlarının sesini dinler
Hatırla bir çamın altındaydık biz
Bir dala sarılan yapraklar gibi
Yaşamak dünyanın vehminde kalsın
Varmısın ölelim topraklar gibi.
k.a.gazioğlu
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz