acı dolu nidalar içinde
yaralı yüreğimizden
isyanlarımızın yükü damlıyor
dostluk duygusu olanlara öz

vefa ve sevgi yok satıyor
bu yalancı ve sahte alemde

her bir şeylerde de
herkesin aklı bölük pörçük
yalan dolanlarla kahpece yüzülmekte
kirler girmiş nefsin içine
nemelazımcılıkta çöreklenince yüreklere
bir sigara içimi kaldı
edeple taşınabilen doğruluk
zira nankörlük zihinlerde vuslatta

insanın insana illaki de ihtiyacı var
ondan beklenen iyiliği var sayarak
sığınışta kucaklamakta isteriz
ne de olsa
sevgi ile tutku insanlara özgü
her an duygu yağmuru altında
vefayı güveni ve emeği yaşamayı düşleriz

kıvrandıran sancıların içimizi ezdiği
ardan uzak agresif olgular kol gezer
dimağlarımızda
beklentiler ta arşa dek uzar
ama ne zaman nede ömür yetmez ki huzura
bir gardiyan gibi her anda
bir art niyetli el vardı umutlarımızda
belli ki bu hal hiç bitmedi ve bitmeyecek de

her tür mutlulukta da
daha başlamadan geliverir hüsran
umutlara doğru yol çizer menzilimiz
sitemlere boğulmadan önce
illaki de bir engelde yarım yamalak bırakır
hırs ve tamahlarımızda cabası
yetim kalır
her seferinde beklentilerimiz

daima ıslak kalır
yaşamın yolları çokta kaygandır
ayaklarımıza bin bir tuzak olarak
titretir yüreğimizi ıstırap yokuşunda
ve her halimiz nefsin çıkarına odaklıdır

kazançlarımız kayıplarımızı karşılayamaz
bir ileri iki geri yürürken istekler
çözülemez bir bilmece gibi
düşe kalka yol aldırır yaşamın meşakkati

hep hüsran vardır
sol göğsümüzün içinde
umudumuzu arabesk şarkılarda ararken
sonucu bir enkazdır özlemlerin
firak muştusu
bir kara gölge gibidir aramızda
hep yarımdır kader
ne dert biter nede keder
sonrası bildiğimiz tek hakikatimiz
göz yaşlarıyla her an kanar yüreğimiz

hak ve hakikatten kopuksa fıtratımız
elbet ki yarı yolda kalacaktır iffetimiz

bildik bileli sonuç hepten ziyan
bu durumda da başımızdan
hiç eksilmeyecek bu kasvetli duman…


AZAP...(Kadri Atmaca) 20.11.2021